Księga Ścieżek

Rzemieślnicy
Farmer – istota, zajmująca się gospodarstwem, jak i swą rolą. Rolnicy przeważnie zamieszkują równinne tereny, gdzie roi się od urodzajnych i żyznych gleb. Znawca hodowli domowej zwierzyny, jak i uprawy zbóż. Prostolinijny, niekoniecznie znający się na zasadach dobrego wychowania czy przestrzegania odgórnie założonych konwenansów. Zyje spokojnie na swoich ziemiach wraz ze swą rodziną, a dochód jego stanowi gospodarstwo i to co z niego uzyska. Znawca ziół i nasion, potrafi skomponować finezyjne bukiety tak kolorystyczne jak i zapachowe z tego, co daje mu natura i łąka.

Kupiec – to handlarz, kierujący się przede wszystkim chęcią zdobycia zysku. Jego praca wciąż obraca się na transakcjach kupna i sprzedaży wszelakich produktów. Od żywności, odzieży po broń. Unikają przemocy, są przebiegli jak i wyrafinowani, dzięki doskonałej charyzmie potrafią bez problemu sprzedać swe dobra. Wysyłają karawany do pobliskich miast czy wsi, bądź sami udają się w podróż ze swymi towarami poszukując nowych nabywców, rynków zbytu czy tanich przypływów towarów.

- Kowal – Dobrze zbudowana istota, od ciężkiej i mozolnej pracy. Zwykle cała osmolona i oblana potem, wszak całe dnie spędzane w warsztacie, takież to piętno wyciskają na tejże osobie. Przez zdrowe oko i mocne zdecydowane dłonie, kowale znakomicie wykonują swe towary, które w przyszłości sprzedają. Znawcy wszelakich minerałów i surowców wydobywanych z kopalni, czy przywożonych z gór. Doskonali ojcowie oręża jak i odzienia ochronnego nadającego się na bitwy.

- Fleczer – mistrzowie w posługiwaniu się dłutem i drewnem. Przez swój kunszt i dobre oko potrafią wyciosać doskonałe bronie, jakimi są łuki czy kusze. Skomponowane z żelaznymi grotami strzał zdobywają często znamienną sławę wśród innych rzemieślników. Czasami Felczerzy wykorzystują różnego rodzaju trucizny by wzbogacić siłę ich wyrobów w starciu z wrogami. Znakomici znawcy drzew i lasów, potrafią dobrać tak składniki, by skomponować doskonałe bronie dla wojowników.

- Krawiec – istoty o ekstrawaganckim podejściu, które potrafią z wszelakich materiałów wykrzesać fantazyjne dzianiny. Od pończoch, przez ozdobne pasy, po suknie balowe, czy tajemnicze płaszcze. Niektórzy słyną z bogactwa i sławy, jak i są wynajmowani przez wysoko urodzonych szlachciców, aby zajęli się ich przyodziewkiem. Czasami sprowadzają materiały z dalekich krain, by przez znakomitą jakość swych wyrobów stwarzać wysoką konkurencję wśród rzemieślników swego fachu.

- Jubiler – znawca kamieni szlachetnych i jak surowców o wysokiej wartości, potrafiący skomponować niebagatelną ozdobę cieszącą oko, tych, którzy pozwalają sobie na takowe ozdóbki. Łączą kryształy, diamenty, rubiny ze złotem czy srebrem. Często spod ich finezyjnych palców wychodzą delikatne niczym nici pajęcze łańcuszki, bądź ciężkie i masywne kolie dla szlachetnie urodzonych panien. Wszelakie brosze, czy spinki także nie są dlań żadnym wyzwaniem.

- Górnik – Geolog, znawca ziem i surowców. Dostarczyciel niezbędnych minerałów kowalom. Doskonale poruszają się w tunelach górskich, wydobywając naturalne złoża z ich głębin. Zwykle umorusani i brudni, choć jakże dumni ze swej ciężkiej pracy, dającej im tyle zadowolenia… jak i zysku.

Wojownicy
- Fechmistrz - To doświadczony wojownik i łowca przygód lubujących się tak w honorowych walkach, jak i bójkach wszelakiego typu. Rozważny, elokwentny, czarujący, który swoje zdolności aktorskie wykorzystuje po to, aby stać się jeszcze bardziej onieśmielającym a zarazem budzącym zgrozę wśród innych. Zabawia się słowem, przez co często może swego rozmówcę wtrącić w pułapkę zamyślenia i nierozwagi, choć często druga strona woli sięgnąć po broń, niż stawić czoła ironią na wysokim poziomie. Uwielbiający towarzystwo kobiet, czarujący i urokliwy, z drugiej zaś strony gotowy do walki wykorzystujący elementy akrobatyki, będącej nie lada dlań wyzwaniem w starciu z wrogiem. Jego styl walki zawiera w sobie elementy aktorstwa i pozerstwa, ale jest śmiertelnie zabójczy.

- Tropiciel - Tropiciele występują w roli sekretnych wywiadowców, którzy dobrze się czują tak w mieście, gwarnym i niebezpiecznym, gdzie w każdym zaułku czyha niebezpieczeństwo, jak i w terenie, to malowniczym i spokojnym lesie, bądź w niebezpiecznych górach o poszarpanych szczytach. Są oni szpiegami, informatorami, często najmowanymi przez wysoko urodzonych szlachciców, bądź nawet i przyjmowani w szeregi armii. Z łatwością wytropią ślady zwierzyny i doprowadzą do nich myśliwych, jak i wykryją groźnych przestępców. Cechuje ich przede wszystkim niebywała inteligencja jak i zręczność oraz wyostrzone zmysły i spostrzegawczość. Warsztat w podchodzeniu rywala czyni z nich niebezpiecznych przeciwników. Nie mają problemów we władaniem orężem, choć często w swych podróżach posługują się zdecydowanie bronią lekką i nie krępującą ich ruchów.

- Łucznik - Łucznik jak sama nazwa wskazuje zwykł posługiwać się łukiem i strzałami. Są oni elitarną częścią każdej jednostki wojskowej, z racji tego, że by wytrenować dobrego łucznika trzeba całych lat ćwiczeń starannych. Łucznik jest zwykle skoncentrowany, posiada silne poczucie własnej wartości i olbrzymie pokłady spokoju, tak że bardzo ciężko wyprowadzić go z równowagi. Osoby, które życie swe na takie właśnie tory postawiły, są z reguły bardzo szybkie i zręczne, co przydaje się najbardziej podczas walki. Mają oni silne ramiona i dłonie, wszak naciągnąć cięciwę nie jest wcale tak łatwo. Łucznik nie walczy z bliska, lecz stara się zaatakować przeciwnika nim ten do niego dotrze i wywiąże się walka wręcz, w której to rzadko wygrywa łucznik. Łucznikami zostają zwykle elfy, półelfy i ludzie, orki i półorki. A to głównie dlatego, że mają ku temu fizyczne predyspozycje. Wymagany jest bowiem wzrost odpowiednio wysoki oraz siła, by cięciwę napiąć i strzałę na odległość wystarczającą posłać. Mimo wszystko najwięcej łuczników spotkać można wśród elfów, które lubują się w walce cichej, a długowieczność ich sprawia, że w walce tej osiągnęli mistrzostwo. Ludzie i półelfy decydują się zostać łucznikami raczej rzadko. Łatwiej jest bowiem osiągnąć biegłość w walce mieczem niż łukiem. I wśród orków i półorków widok łuczników nie jest czymś niezwykłym, choć z reguły podobnie jak ludzie wolą oni walczyć mieczem.

- Najemnik – bezwzględny wojownik, kierujący się żądzą rozlewu krwi. Często niebezpieczni i niezrównoważeni osobnicy, najmowani przez innych. Prowadzą zwykle samotny tryb życia, zdalna od rodziny czy bliskich. Czasami najemnicy działają wspólnie, jeśli wymaga tego pracowadca. Kierują się chęcią wzbogacenia i zysku, wszak swe usługi cenią sobie niebywale wysoko. Posuwają się tak do otwartej walki, jak i do postępku by bez honorowo dobić swą ofiarę.

Złodzieje
Ladacznica – prostytutka, która zarabia na życie swym ciałem. Zawód dzielony na ulicznice, które ofiarują swe usługi przypadkowym mężczyznom na ulicy, jak i kurtyzany – luksusowe damy, droższe w usługach obracające się w kręgach arystokracji. Zawód dość kontrowersyjny, wzbudzający wiele mieszanych emocji wśród mieszkańców miasta. Częto także kobiety te przez swój wdzięk i urodę zwyczajnie okradają swych klientów, pozostawiając ich potem na pastwę losu.

Skrytobójca – najemni zabójcy, którzy potrafią się maskować i wtapiać tło. Nie są to zamaskowani mężczyzni czy kobiety przyodziani w ciemne szaty, wręcz przeciwnie. Ubierają się zwyczajnie, jak każdy obywatel, wiodą na pozór przeciętne zycie dla utrzymania pozorów jak i zmylenia ofiar. Są ścigani przez władze, dlatego też muszą dyskretnie odnosić się z własnych fachem.

Rzezimieszek (Łotr) - W świecie, w którym rządzi złoto do spółki z innymi drogimi kruszcami znajdzie się wielu takich, którzy będą chcieli uczciwie zarobić na te źródło utrzymania. Ale będą też i takowi, których kusić będzie prostszy sposób zyskania złota: odebranie go innym. Nie jest to proceder popierany przez władze, a jednak rozwija się i to nader dobrze. Wielu spośród złodziei preferuje skryte pozbawianie bogaczy nadmiaru złota, wsuwając im dłonie do kieszeni i wyciągając niepostrzeżenie. Znajdą się jednak i tacy, którzy nie lubią takich metod, nie mają ochoty się w tym szkolić, lub po prostu brak im niezbędnej do tego zręczności. Tacy łotrowie wolą ofiarę zdzielić pałką w łeb na jakimś zaułku, a następnie ograbić z wszystkiego co ów nieszczęśnik miał przy sobie


Przemytnik – To co nielegalne od niepamiętnych czasów było atrakcyjne. Jako, że wiele towarów wycenianych przez producentów, jest o dość wysokich cenach, przemytnicy zwykle skorzy są do sprzedania ich po „promocyjnych” wartościach. Choć scieżka ta nie zupełnie może być kojarzona z obrotem towarowym. Przemytnicy także często pomagają innym istotom, zwykle ściganym przez władze, by tamci mogli przedostać się w dane miejsce, bez zbędnych komplikacji, oczywiście po odpowiedniej zapłacie. Istoty lubujące się w przemycie, są w rzeczy samej chytre i przebiegłe, nie raz przez swą charyzmę i zdolność przekonywania, potrafili wcisnąć bubel potencjalnym kupcom. Nie raz także okłamywali czy wcielali się w rolę szulerów. Ich pasją są przede wszystkim pieniądze, i zwykle dążyć będą do tego by jak najmniej sprzedać a jak najbardziej się wzbogacić na tym co nielegalne.

Truciciel – istoty pałające się anatomią wszelakich organizmów i roślin, które posiadają w sobie niewielkie zalążki tego, co śmiercionośne. Często produkują w swych domostwach eliksiry będące truciznami o różnym działaniu. Paraliżujące, pozbawiające tchu, wywołujące ślepotę, czy głuchotę. To Truciciele słynni są z zatruwania strzał czy ostrzy, choć sami raczej stronią od walki. Wolą podrzucić parę kropel tegoż jadu do strawy swej ofiary czy napoju. Prowadzą na pozór porządny i spokojny styl życia, choć w głębi są naprawdę niebezpiecznymi osobnikami.

Kieszonkowiec – Uliczny złodziejaszek o „lepkich dłoniach”, który potrafi bez zbędnego odgłosu pozbawić przechodzącego mieszczanina ciężaru jego sakwy. Nie pogardzą także kosztownościami, takimi jak naszyjniki, brosze czy bogato zdobione spinki. Ten rodzaj złodziei, jest na tyle spryty niż nie pozostawia po sobie śladów, choć Ci, którzy nie posiedli na tyle sprytu nie raz zdołali zostać pochwyceni przez okradanego mieszkańca. Lecz to już od doświadczenia złodziejaszka zależy, czy będzie on panem, czy ofiarą złodziejstwa.

Magowie
- Mistrz Przywołań – Mag, który specjalizuje się w tworzeniu pomocnych mu istot i przedmiotów. Oczywiście w granicach zdrowego rozsądku, zależne jest to od jego doświadczenia i zdobytej wiedzy. Toteż początkujący mag nie przywoła smoka, ni nawet lwa, który by stanął u jego boku.

- Mistrz Iluzji - Mag specjalizujący się w tworzeniu iluzji, które mylą i rozpraszają przeciwników. Zwykle tworzy takowe jako defensywne działanie w starciu, choć także potrafi użyć swej magii w walce, tak by przeszkodzić swemu wrogowi. Jego sztuczki także nie są trwałe i z czasem znikają. Magowie manipulują splotami magicznymi by swe odbicie powielić, czy utworzyć obraz swej osoby w innym miejscu. I tu także zakres jego umiejętności jest ograniczony tak od poziomu wiedzy jak i zdobytego doświadczenia.


- Nekromanta - Mag, który specjalizuje się w magii związanej ze śmiercią. Nekromanci są zwykle wyrzutkami, nietolerowanymi przez społeczeństwo, wszak któż kroczyłby u boku takowej istoty, która narusza linię życia i śmierci? Zwykle istoty te ukrywają swą magię przed innymi, wszak w przeciwnym razie mogą być ścigani przez władze. A biada temu, który swą czarną magię ukazuje światłu dziennemu, chwaląc się i szczycąc swym kunsztem. Zwykle Magów pałających się nekromancją łapią i wtrącają w czeluście jam więziennych, bądź więżą w inny sposób, tudzież na stosach palą za herezje. Nekromanci wykorzystują do rzucania zaklęć nie tylko magii, ale też swoich życiowych sił. Nie daje im to jednak wiecznego żywota, jak niektórzy powiadają, a wręcz przeciwnie. Nekromanci, nawet jeśli nie zostaną schwytani i zabici, to zazwyczaj umierają bardzo młodo, wyczerpani przez własne zaklęcia.


- Mistrz uroków - Mag specjalizujący się w manipulowaniu umysłami istot żyjących. Wszelakie uśpienia, ogłuszenia, ślepota, czy przejęcie kontroli nad umysłem innej osoby, z miarą fachowości nie będą obce magom specjalizującym się w tej dziedzinie czarostwa. I tu także zakres jego umiejętności jest ograniczony tak od poziomu wiedzy jak i zdobytego doświadczenia


- Mistrz żywiołów – Mag specjalizujący się w jednej dziedzinie związanej z żywiołami. Są to: magia wody, magia powietrza, magia ognia i magia ziemi. Oczywiście Szkoły te tak współpracują ze sobą jak i się wykluczają. Mag raczej nie podejmie się nauki magii wody i ognia, wszak te dwa skrajne bieguny mogłyby przynieść fatalne dlań skutki w praktyce. Zdolność władania żywiołami i ich poziom zależy przede wszystkim od zdobytego doświadczenia przez maga. Początkujący adept, nie sprowadzi na ziemię gradu meteorytów, ni nie przywoła ognistego stwora. I tu także zakres jego umiejętności jest ograniczony tak od poziomu wiedzy jak i zdobytego doświadczenia.


- Mag życia – powiernik bogów, który korzysta z energii nadanej przez siły wyższe, jak i z swoich sił witalnych, choć w inny sposób niż czyni to nekromanta. Magowie życia posługują się czarami zwykle leczniczymi, by pomóc innym śmiertelnikom, mało kiedy posuwają się do walki, czy starcia, szkodząc tym samym innym. Ich wrogiem są przede wszystkim nekromanci i istoty ze świata zmarłych, toteż magowie życia zwykle poznają czary mające ze sobą arsenał splotów magicznych mogących pokonać siły zła. Zwykle są to osoby o charakterze neutralnym, kroczące ścieżką spokoju i równowagi, choć i tutaj zdarzają się wyjątki od rutyny. Spotkać można i złych magów, czczących bezpamiętnie bogów chaosu, doszczętnie się im podporządkują, jak i powiernicy bogów dobrych, kierujących się miłością i spokojem. I tu także zakres jego umiejętności jest ograniczony tak od poziomu wiedzy jak i zdobytego doświadczenia.

- Czarownik – Adepci magii, którzy specjalizują się w klątwach. Począwszy od delikatnych, po te bardziej niebezpieczne i szkodzące zdrowiu innych istot. I tu także zakres jego umiejętności jest ograniczony tak od poziomu wiedzy jak i zdobytego doświadczenia.

- Mistrz Natury - są to istoty posługujące się magią kapłańską, jednak swe siły czerpią nie z mocy nadanej im przez bogów a z sił natury, jaka ich otacza. Toteż ich magia opiera się zwykle na żywiołach widocznych w przyrodzie. Od młodzieńczych lat kształcą się i szkolą swe sztuki magiczne, jak i uczą przybierania formy zwierzęcej. Potrafią odczytywać jak i zapisywać formuły magiczne za pomocą run, jednak ich poziom uzależniony jest od zdobytego doświadczenia magicznego.
Są to istoty o wątłej budowie ciała, wszak nadkładają tężyznę umysłową i wiedzę nad siłę fizyczną.